6 Haziran 2011 Pazartesi

Kocam ve Tepemdeki Sinirlerim



 İki insan da insan olup birbirini nasıl anlamaz? Adamı boğasım geliyor resmen ya. Bana öyle büyük bir haksızlık yapıyor ki ve o da aynı şekilde benim ona haksızlık yaptığımı düşünüyor. Sanırım ikimiz de birbirimizi acımasızca kırıyoruz.

  Evlenirken herşey güzel olsun istedim. Ne altında dedim gözüm ne parada pulda. Tek bilezik kalmayana dek verdim borçlarım ödensin diye. Gelin alışverişine bile çıkmadık. Sırf onun maddi durumu iyi değil diye. İkimiz de gençtik. Çalışırdık. Sonra alırdık.

 Evimin eşyalarına, buzdolabıma, bulaşık makineme kadar ailem aldı. Bohçaymış falanmış geçtik onları. Sırf mutlu olalım diye. Gezelim tozalım diye. Zaten birimizin maaşı evin kredisine gidiyordu.

 Ama yaramadı. Ne kadar versen o kadar çok isteniyor ya. Araba aldı şimdi de birimizin maaşının neredeyse yarısı ona gidiyor. Benzin parası da üstüne. Çok bunaldım.

 Ben de herkes gibi olmak istiyorum. Çalıştığımın karşılığını almak istiyorum. Bir çanta görünce almak için içim sızlamasın istiyorum. Birisi benden borç istediğinde hemen çantama davranayım istiyorum.

 O ise alışmış kıt kanaat geçinmeye, beni anlamıyor. Lüks sayıyor. Çok üzgünüm.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder